Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, και πόσο μάλλον ανήμερα της επετείου της 28ης Οκτωβρίου, καταβάλλεται τεράστια προσπάθεια από την αστική τάξη και τα επιτελεία της να ξαναγραφτεί η ιστορία και να ερμηνευθούν τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου του Β’ Παγκοσμίου πολέμου διεθνώς και στη χώρα μας, από την αστική σκοπιά...
 |
| ...γραφει ο
Γιάννης Τεφάνης
μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου της ΚΝΕ |
Δεν είναι λίγες οι φορές που τα τελευταία χρόνια ακούμε βαρύγδουπες δηλώσεις προτροπής ”να διδαχθούμε από την ενότητα και την εθνική ομοψυχία που είχαμε σαν λαός την περίοδο του ‘40 για να κατορθώσουμε με θυσίες όλοι μαζί να βγούμε από την κρίση“ ή ακόμη να δημιουργήσουμε ένα ”Νέο ΕΑΜ“ για να αντισταθούμε απέναντι στα μέτρα. Δίπλα σε αυτούς έχουμε και τους νοσταλγούς των Ναζί και των Ταγμάτων ασφαλείας που εξυμνούν τον Ι. Μεταξά ως ”μεγάλο ηγέτη“ που είχε το θάρρος να πει το ”ΟΧΙ“ σε αντίθεση με την ”κομμουνιστική προπαγάνδα“, όπως αποκαλούν την ηρωική πάλη του ελληνικού λαού κατά την περίοδο της Αντίστασης.
Όλα αυτά με έναν και αποκλειστικό στόχο: να αποσιωπηθεί ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η διαφορετική στάση της εργατικής από την αστική τάξη της κάθε χώρας και ο ρόλος της ΕΣΣΔ και του κόκκινου στρατού.
Οι πόλεμοι δεν προκαλούνται επειδή το θέλουν κάποιοι «μανιακοί», ούτε λόγω τυχαίων γεγονότων. Τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο τον προκάλεσαν οι αντιθέσεις των ιμπεριαλιστικών κρατών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, των σφαιρών επιρροής και των πρώτων υλών. Η βάση που όξυνε στο έπακρο τους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις, ήταν η συνθήκη των Βερσαλλιών με την οποία έκλεισε ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος και η οποία αποτελούσε θηλιά στο λαιμό της ηττημένης Γερμανίας. Με το δεύτερο πόλεμο ο γερμανικός ιμπεριαλισμός επιχείρησε να πάρει τη ρεβάνς, έχοντας στο στόχαστρο αυτή τη φορά και τη Σοβιετική Ένωση, γεγονός που βόλευε και τα άλλα καπιταλιστικά κράτη ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία κλπ.
Ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία κοινοβουλευτικά, με την στήριξη και ανοχή όλων των υπόλοιπων αστικών κομμάτων. Ο ναζισμός – φασισμός ήταν και είναι γέννημα του καπιταλισμού, μια άγρια, εκμεταλλευτική μορφή διαχείρισης του συστήματος. Η βαθιά καπιταλιστική κρίση του ΄29-΄33, ο αντικομμουνισμός και αντισοβιετισμός που καλλιεργούνταν έστρωσαν το έδαφος. Το ναζιστικό κόμμα που παρουσιαζόταν ως «αντισυστημικό» και «υπέρ των φτωχών Γερμανών», ενισχύθηκε με δισεκατομμύρια από γερμανικά, αλλά και αμερικάνικα και αγγλικά μονοπώλια και επιχειρηματικούς ομίλους όπως η «Στάνταρτ Όιλ» ,η «Φόρντ», η «Κρούπ», η «Τισέν» κ.α. Με τη δική τους στήριξη ήρθε ο Χίτλερ στην εξουσία, αυτούς υπηρέτησε. Η ναζιστική 12ετία υπήρξε περίοδος ταχύτατης ανόδου των κερδών και των περιουσιών των μεγιστάνων, όπως μαρτυρούν τα παρακάτω στοιχεία.
1933 1936 1938
6,6 12,2 15
Επίσημα κέρδη επιχειρήσεων (εκατομμύρια μάρκα)
Ο πόλεμος βρήκε την Ελλάδα υπό τη φασιστική δικτατορία του Ι. Μεταξά που είχε επιβληθεί την 4η Αυγούστου του ΄36. Η δικτατορία ήταν επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης και είχε φυσικά και την στήριξη του Παλατιού, της Αγγλίας και των αστικών κομμάτων που της έδωσαν ψήφο ανοχής. Η δικτατορία της 4η Αυγούστου, ενίσχυσε ακόμα παραπέρα την πλουτοκρατία, εξαθλίωσε το λαό, τσάκισε το εργατικό - λαϊκό κίνημα, χτυπώντας πρώτα από όλα το ΚΚΕ. Η στήριξη της πλουτοκρατίας, ήταν τόσο ανοιχτή ώστε ο πρώτος Υπουργός Εθνικής Οικονομίας της δικτατορίας να είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων!
Το «όχι» της αστικής τάξης μέσω του δικτάτορα Μεταξά στους Ιταλούς, δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό, ενθουσιώδες, λεβέντικο «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού. Η ελληνική αστική τάξη με την έναρξη του πολέμου είχε ήδη επιλέξει ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Όταν η Ιταλία απηύθυνε το γνωστό τελεσίγραφο η απάντηση ήταν δεδομένη πια θα είναι. Όπως έγραφε ο ίδιος δικτάτορας Μεταξάς στο ημερολόγιό του στις 6/5/1940 «είναι φυσικό κράτη παραθαλάσσια σαν εμάς να είμεθα φιλικοί με τους Άγγλους και κράτη σαν την Βουλγαρία με του Γερμανούς. Η διαφορά των πολιτευμάτων δεν παίζει ρόλο». Η αναφορά αυτή είναι αποκαλυπτική και αποστομωτική για τους δήθεν αντισυστημικούς της χρυσής αυγής και όχι μόνο. Η αστική εξουσία ανεξαρτήτως πολιτεύματος, είτε είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία, είτε ανοιχτή δικτατορία ή κάτι άλλο, δεν είναι παρά δικτατορία του κεφαλαίου, που εξασφαλίζει τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Ένα τμήμα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών των μεγαλεμπόρων και τα κόμματά τους, φιλελεύθερα, δεξιά και ακροδεξιά, οι πρόγονοι των σημερινών καπιταλιστών και των κομμάτων τους, συνεργάστηκε ανοιχτά με τις δυνάμεις κατοχής. Ήταν οι γνωστοί δοσίλογοι που σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις. Έφτιαξαν ολόκληρες περιουσίες από την εκμετάλλευση και την πείνα του λαού. Δημιούργησαν τα τάγματα ασφαλείας που δρούσαν σε ανοιχτή συνεργασία με τους Γερμανούς ενάντια στους Έλληνες αγωνιστές. Είναι αυτά που υμνούν οι σημερινοί φασίστες – εθνικιστές της «χρυσής αυγής» μιας και είναι πολιτικοί και φυσικοί απόγονοί τους.
Ένα άλλο τμήμα τους, εγκατέλειψε τη χώρα και το λαό. Εγκαταστάθηκε μαζί με το παλάτι στη Μέση Ανατολή, όπου υπό την αιγίδα των Άγγλων. Αυτός είναι ο πατριωτισμός των καπιταλιστών και των υποτακτικών τους.
Οι κομμουνιστές από την πρώτη στιγμή βρέθηκαν στην εμπροσθοφυλακή. Το ΚΚΕ προσέφερε στον αγώνα χιλιάδες και χιλιάδες από τα καλύτερα παιδιά του. Χιλιάδες κομμουνιστές, άλλοι που βρίσκονταν σε τόπους εξορίας και φυλακών από τον Μεταξά και δραπέτευσαν, καθώς και άλλοι που δρούσαν στην παρανομία, έσπευσαν να ανασυγκροτήσουν το ΚΚΕ και να οργανώσουν την Αντίσταση κατά των κατακτητών.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, μια μόλις μέρα μετά την κήρυξη του πολέμου, στις 29/10/1940, οι δεσμώτες της μεταξικής δικτατορίας Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές ζήτησαν με υπόμνημά τους να σταλούν στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Το καθεστώς όχι μόνο αρνήθηκε, αλλά φρόντισε κατόπιν να τους παραδώσει (όπως και όλους τους πολιτικούς κρατούμενους-εξόριστους) στον κατακτητή, γεγονός που σήμαινε βέβαιο θάνατο για πολλούς από αυτούς (στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκτελέσεις σε αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ, κοκ).
«Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ δημιουργήθηκε το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ στις 16 Αυγούστου 1941) και στις 27 Σεπτέμβρη του 1941 το ΕΑΜ. Στις 16 Φλεβάρη 1942 δημιουργήθηκε το ένοπλο τμήμα του, ο ΕΛΑΣ. Λίγο αργότερα (23 Φλεβάρη 1943) ιδρύθηκε η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων, η θρυλική ΕΠΟΝ, που συσπείρωσε στις γραμμές της την πλειοψηφία της νεολαίας. Των παραπάνω ιστορικών γεγονότων είχε προηγηθεί (31 Οκτώβρη 1940) το «ανοιχτό γράμμα προς τον ελληνικό λαό» του Νίκου Ζαχαριάδη, Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, από τα μπουντρούμια της Κρατικής Ασφάλειας.
«Ο φασισμός του Μουσολίνι, χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα, με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα, όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει, πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ».
Τεράστιο ήτανε το κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Δεκάδες χιλιάδες ΕΑΜίτες και ΕΛΑΣίτες, κομμουνιστές και κομμουνίστριες βασανίστηκαν, στάλθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκτελέστηκαν ή έπεσαν στη μάχη με τους ξένους φασίστες και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Μόνο η Κομματική Οργάνωση Αθήνας είχε 5000 νεκρούς.
Την 1η Μάη του 1945 η σημαία της Σοβιετικής Ένωσης κυμάτισε στο Ράιχσταγκ στη Γερμανική Βουλή στο Βερολίνο. Ήταν το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, της εποποιίας που έγραψαν οι λαοί, με μπροστάρη το λαό της Σοβιετικής Ένωσης και τον Κόκκινο Στρατό που συνέτριψε τη ναζιστική Γερμανία.
Όταν ένας λαός είναι οργανωμένος και αποφασισμένος να παλέψει τότε γίνεται παντοδύναμος, αήττητος, γίγαντας! Ο αντίπαλος, οι ντόπιοι και ξένοι εκμεταλλευτές, είναι ισχυροί αλλά όχι ανίκητοι! Η αστική τάξη και η εργατική τάξη, ο λαός, είναι δύο «κόσμοι» σε διαρκή σύγκρουση. Ποτέ δεν είχαν και δεν θα έχουν κοινά συμφέροντα. Οι καπιταλιστές θέλουν μια «πατρίδα» που θα εξασφαλίζει την κερδοφορία τους και το ξεζούμισμα των εργατών. Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από μια πατρίδα ελεύθερη από ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές. Γι΄ αυτό ο μόνος γνήσιος, αληθινός πατριωτισμός είναι ο αγώνας για να πάρει ο λαός τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του με τη δική του εξουσία και όχι οι θυσίες για να σωθούν οι καπιταλιστές και οι συμμαχίες τους, όπως σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση.
ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ, ΕΜΠΝΕΟΜΑΣΤΕ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!