Επάνω στο τεραίν του ΠαραδείσουΜε χρώμα απ’ το φεγγάρι ασημί
Θα έρθουνε μαζί σου να βαδίσουν
Οι ποιητές που μείναν άσημοι
Μαζί μ’ αυτούς κι εγώ θα ακολουθήσω
Που μ’ έκανε η αγάπη ποιητή
Της Πρέβεζας το φως θα συνηθίσω
Το μαύρο το μουντό και το σταχτί
R
Σα ρόδα από τριαντάφυλλα οι αγάπες μας θα ανθίσουν
Μα θα φυσήξει ο άνεμος κι όλα θα τα σαρώσει
Στα χέρια το παλτό θα μαρμαρώσει
Στο ανεστραμμένο πρόσωπο δυο δάκρυα θα κυλήσουν
Υπάλληλοι μιας άδειας πολιτείας
Βαδίζουμε με φάκελους κενούς
Κι αιτούμεθα συχνά άνευ αιτίας
Μετάθεση σε άλλους ουρανούς
Σαν Δον Κιχώτες πάντα μ’ ένα χρέος
Στο δρόμο μας πηγαίνουμε πιστοί
Κι ο χρόνος θα μας κυνηγάει έως
Για πάντα η σκιά μας να σβηστεί
Α. ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ