ΠΟΙΗΣΗ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ ...ανέκδοτο τραγούδι
 |
| “Κατερίνα, όπως ουρλιαχτό” (διαβάστε εδώ) |
Ένα πρωί
θ' ανοίξω την πόρτα
και θά βγω στους δρόμους
όπως κι εχτές
και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι απ' τον πατέρα
κι ένα κομμάτι απ' τη θάλασσα
αυτά που μ' άφησαν
και την πόλη
την πόλη που την σάπισαν
και τους φίλους, τους φίλους μας
που χάθηκαν
Ένα πρωί
θ' ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα μες τη φωτιά
και θα μπω όπως κι εχτές
φωνάζοντας φασίστες
στήνοντας οδοφράγματα
και πετώντας πέτρες
μ' ένα κόκκινο μ' ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει,
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο
Ένα πρωί
θ' ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ' όνειρο της επανάστασης
μες στην απέραντη μοναξιά
των δρόμων,
των δρόμων που θα καίγονται
μες στην απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ..
Από το "Τρία κλικ αριστερά"