Απεσταλμένοι του Γαλλικού πρακτορείου ειδήσεων, επισκέφτηκαν την
χώρα μας και έκαναν ένα εκτενές ρεπορτάζ για την κρίση και γενικότερα για το ξεπούλημα της χώρας μας.
Την τιμητική φυσικά στο ρεπορτάζ είχαν και τα μεταλλεία χρυσού Χαλκιδικής και για το όργιο διαπλοκής που υπάρχει στην υπόθεση.χώρα μας και έκαναν ένα εκτενές ρεπορτάζ για την κρίση και γενικότερα για το ξεπούλημα της χώρας μας.
Κάποια στιγμή λοιπόν στο ρεπορτάζ η δημοσιογράφος είχε συνάντηση και με τον δήμαρχο Αριστοτέλη,Χρήστο Πάχτα.
Όσο για το το χρονικό της υπόθεσης;...
Το ελληνικό δημόσιο μεταβίβασε επί υφυπουργού οικονομικών Χρήστου Πάχτα στον κ. Μπόμπολα την εκμετάλλευση της έκτασης έναντι 11 εκ ευρώ παρότι αυτή αποτιμήθηκε στα 408 (!)Δεν θα σας πούμε τί έγινε, απλά θα σας προτρέψουμε να μπείτε και να δείτε (εδώ) στο 23 λεπτό του ρεπορτάζ την συνάντηση.
Ξέρετε δεν ξέρετε γαλλικά θα καταλάβετε...
Την αλήθεια για τα μεταλλεία της Χαλκιδικής...
Σε 15,5 δις ευρώ ανέρχεται σύμφωνα με τις κοινές εκτιμήσεις, υπέρμαχων
και πολέμιων, η αξία των μεταλλευμάτων που βρίσκονται στηνΧαλκιδική.
Ο Χρυσός βέβαια δεν βγαίνει από την Γη με το κόσκινο όπως την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Σήμερα επιβάλλεται χημική παρέμβαση σε μια δασική περιοχή που θυμίζει μεσογειακή ζούγκλα από την βιοποικιλότητά της.
Η περιεκτικότητα του εδάφους σε χρυσό στην περιοχή, είναι 0.8 γραμμάρια ανά τόνο.
Επί 2.500 χρόνια έχουν εξορυχτεί περίπου 30 εκ. τόνοι,από τα οποία τα περίπου 20 εκ. βγήκαν από το 1927 επί εποχής Μποδοσάκη.
Δηλαδή επί 2000 χρόνια είχαν εξορυχτεί από την περιοχή περίπου 5-6 εκ. τόνοι ενώ στα επόμενα 20χρόνια θα εξορυχτούν 200 εκ τόνοι.
Θα μου πείτε τώρα οι αριστεροί που χτυπιούνται με τα ΜΑΤ στην Χαλκιδική δεν θέλουν την ανάπτυξη;
Θέλουν την Ελλάδα να παραμένει φτωχή για να κάνουν το κομμάτι τους;
Για να δούμε αν είναι έτσι...
Καταρχήν είναι σκανδαλώδες ότι το κέρδος του Ελληνικού Δημόσιου σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα θα είναι μηδενικό.
Ο ορυκτός πλούτος ανήκει αποκλειστικά στις εταιρείες που τον εκμεταλλεύονται και δεν προβλέπεται η απόδοση δικαιωμάτων από την εκμετάλλευσή του.
Γι’ αυτό άλλωστε η Τρόικα αρνήθηκε να αποδεχθεί τα μεταλλεία της Χαλκιδικής στις εγγυήσεις που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση για τη δανειακή σύμβαση.
Μήπως θα ήταν λοιπόν ωφελιμότερη η εθνικοποίηση του πλούτου με σεβασμό στο περιβάλλον .
Όσο για το το χρονικό της υπόθεσης;...
Το ελληνικό δημόσιο μεταβίβασε επί υφυπουργού οικονομικών Χρήστου Πάχτα στον κ. Μπόμπολα την εκμετάλλευση της έκτασης έναντι 11 εκ ευρώ παρότι αυτή αποτιμήθηκε στα 408 (!) από διεθνή οίκο 6 μήνες μετά, και σταδιακά μεταβιβάστηκε έναντι περιπου 95 εκ ευρώ στην European Goldfields με τον ΑΚΤΩΡΑ να ελέγχει το 5%.
Η σημερινή αξία των μεταλλείων αποτιμάται στα (κρατηθείτε) 2.300.000.000 ευρώ στο χρηματιστήριο του Τορόντο μετά την απόκτηση του 95% των μετοχών από την πολυεθνική εταιρεία με έδρα τον Καναδά πίσω από την οποία βρίσκονται funds και τράπεζες όπως η JP Morgan και η Goldman Sachs την ώρα που η Ελλάδα πένεται και διασύρεται διεθνώς!
Η...ζωή και ο "Καλλικράτης" εν τω μεταξύ, ένωσε τα μαντεμοχώρια (χωριάτων εργατών στα ορυχεία) μαζί και με άλλα χωριά που μόνο χάνουν από τα μεταλλεία σε έναν κοινό Δήμο, το Δήμο Αριστοτέλη του όποιου Δήμαρχος σήμερα είναι ο κ. Χρήστος Πάχτας υπέρμαχος των εξορύξεων!
Είδατε πως τα φέρνει η ζωή!
Το μεταλλείο που θα κατασκευάσει η European Goldfields δεν θα είναι μόνο υπόγειο αλλά κυρίως επιφανειακή εκμετάλλευση που θα αποσπά τον χρυσό κατόπιν επεξεργασίας του εδάφους, μετατρέποντας τη γη σε απόρριμμα και αφήνοντας τοξικά κατάλοιπα, κυρίως κυάνιο, αρσενικό και θειικό οξύ.
Όσο για τους υδάτινους πόρους;
Η μέση κατανάλωση νερού ανά κιλό παραγόμενου χρυσού είναι 691.000 λίτρα!
18 τόνοι εξορύγματος χρειάζονται για να γίνει μόνο ένα χρυσό δαχτυλίδι.
Οι συνέπειες δε ενός πιθανού ατυχήματος θα είναι τρομακτικότερες.
Το 2000, στη Baia Mare της Ρουμανίας διέρρευσαν από εξορυκτική μονάδα χρυσού 100.000 κυβικά μέτρα χημικού νερού στον ποταμό Tisla και από εκεί στον Δούναβη, πλήττοντας και την Ουγγαρία και τη Σερβία.
Το περιβαλλοντικό ατύχημα στη Baia Mare θεωρείται το πιο καταστροφικό στην ιστορία της Ευρώπης μετά του Τσέρνομπιλ.
Η βλαπτικότητα λοιπόν των μεταλλείων στις Σκουριές της Χαλκιδικής δεν αφορά μόνο τα γύρω χωριά, αλλά το σύνολο της Χαλκιδικής.
Βέβαια ποιός νοιάζεται για όλα αυτά όταν μιλάμε για 15,5 δισ. ευρώ με μοναδικό αντάλλαγμα την καταβολή μισθών των 800 εως 1000 ευρώ για 20 - 30 χρόνια σε μερικές εκατοντάδες εργαζόμενους, οι οποίοι θα πεταχτούν στα αζήτητα όταν η εταιρεία φύγει, αφήνοντας πίσω της μια κόλαση...