Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει το βιβλίο «Κώστας Δαβουρλής:Ο Πελέ της Ευρώπης»

Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει το βιβλίο «Κώστας Δαβουρλής:Ο Πελέ της Ευρώπης». Το βιβλίο έχει γράψει ο Γιώργος Πολ Παπαδάκης και αναφέρεται στην ζωή και την πορεία του σπουδαίου ποδοσφαιριστή που υπήρξε εξέχων εκπρόσωπος του Πελοποννησιακού ποδοσφαίρου αλλά και ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών. 
«Ο Δαβουρλής πραγματικά πρέπει να ήταν ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα» λέει ο συγγραφέας στην συνέντευξη που έδωσε με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου.

Διαβάστε την συνέντευξη του Γιώργου Πολ. Παπαδάκη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη:
ΕΡ. Ποια ήταν η αφορμή για να ασχοληθείτε με τον ποδοσφαιριστή Κώστα Δαβουρλή;
ΑΠ. Κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να ψάχνει να βρει τα γκολ από φάουλ που σημείωσε ο Δαβουρλής στη Β΄ Εθνική. Ήθελα να τα αθροίσω με τα 22 που πέτυχε στην Α΄ για να δω το συνολικό ρεκόρ του ποδοσφαιριστή. Άρχισα να ψάχνω στο ελεύθερο τότε αρχείο της «Αθλητικής ηχούς» (για «χαλάρωση» από τι άλλες συγγραφικές μου δραστηριότητες) ένα – ένα τα ματς που έπαιξε ο Δαβουρλής. Το ένα έφερε το άλλο. Έτσι πήρα και τις συνεντεύξεις από όλους αυτούς τους μεγάλους παίκτες, ο ένας με σύστηνε στον άλλον.
ΕΡ. Πόσο σημαντικός ποδοσφαιριστής ήταν ο Δαβουρλής;
ΑΠ. Αυτό είναι ένα σημαντικό ερώτημα. Μέσα από την έρευνα που έκανα, αλλά και τις συνεντεύξεις που πήρα, κατέληξα ότι ο Δαβουρλής πραγματικά πρέπει να ήταν ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα. Και μιλώ για ατομική κατάρτιση, όχι συνολικά, διότι φυσικά δεν είχε την καριέρα, ούτε του Δομάζου, ούτε άλλων μεγάλων ποδοσφαιριστών. Από πλευράς ταλέντου ατόφιου, ο μόνος που θα μπορούσε να σταθεί πλάι του, ήταν ο Κούδας. Ο Δαβουρλής τα είχε όλα, Δυο πόδια, σουτ, κεφαλιά, τρέξιμο με τη μπάλα, τρίπλα, μεταβίβαση μακρινή και κοντινή, κάθετη πάσα, έπαιζε σε όλες τις θέσεις του κέντρου και της επίθεσης, γκολ, ασίστ, τα πάντα. Υστερούσε σε φυσική κατάσταση και πιθανότατα σε επιστροφές όταν έχανε τη μπάλα. Ο μέσος αντικειμενικός (αν υπάρχει) Έλληνας φίλαθλος θα σου βάλει πρώτο το Δομάζο, ή αν θέλετε το Λουκανίδη. Ο Δομάζος είχε απίστευτα φυσικά προσόντα αλλά δεν είχε το πρωτογενές ταλέντο του Δαβουρλή. Δούλεψε όμως πολύ. Ο Δαβουρλής βασίστηκε μόνο στο ταλέντο του. Από ένα σημείο και μετά δε μέτραγε γι αυτόν ούτε πόσα γκολ είχε βάλει, ούτε τίποτα. Κι έπαιξε 23 χρόνια μπάλα. Και πέτυχε 223 γκολ σε Α’ και Β΄ Εθνική. Είναι έκτος σκόρερ όλων των εποχών στα εθνικά πρωταθλήματα και να σκεφτεί κανείς, ότι από το 1977 και μετά γύρισε δεκάρι, δε κυνηγούσε το γκολ. Είναι πολλά τα επιτεύγματα του και τα αναλύω όλα στο βιβλίο σε πληθώρα στατιστικών στοιχείων αλλά και συγκρίσεις με άλλους μεγάλους ποδοσφαιριστές.

ΕΡ. Ποιος ήταν ο άνθρωπος Δαβουρλής;
ΑΠ. Δε μπορώ να πω ότι γνωρίζω πολλά προσωπικά για τον άνθρωπο Δαβουρλή. Αλλά πρέπει να πω τούτο. Όλοι μου είπαν ότι ήταν ένας αδαμάντινος και καλός χαρακτήρας. Εσωστρεφής σαν άνθρωπος, έκανε παρέα με αυτούς που ήθελε και ανοιγόταν σε αυτούς που ήθελε. Αλλά ήταν δίκαιος πάντα με συμπαίκτες, αντιπάλους και προπονητές. Ένας καλός χαρακτήρας.

ΕΡ. Σε ποιες ομάδες έπαιξε;
ΑΠ. Εκτός της Παναχαϊκής και του Ολυμπιακού, έπαιξε ένα χρόνο στον Παναιγιάλειο, έξι μήνες στην Κόρινθο, στο Α.Ο. Πάτραι ένα χρόνο στο τέλος ενώ στο ξεκίνημα του ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στον Πανιώνιο Πατρών.

ΕΡ. Γιατί στον Ολυμπιακό έμεινε μόνο τρία χρόνια;
ΑΠ. Στον Ολυμπιακό έπαιξε τρία χρόνια βασικός, από το 1974 έως το 1977. Από το 1976, όμως ήθελε να φύγει. Οι λόγοι ήταν οικογενειακοί, η γυναίκα του και η κόρη του, μικρή τότε, έμεναν στην Πάτρα. Ήθελε διακαώς να γυρίσει πίσω, ενώ ο Ολυμπιακός δεν ήθελε να τον αφήσει. Αφού επέτυχε να κάνει το «κέφι του» και να παίξει σε ομάδα του κέντρου, να πάρει πρωτάθλημα και κύπελλο, ήθελε να γυρίσει στην περιοχή του. Για αυτό αν προσέξετε, όλες οι ομάδες που έπαιξε ήταν κοντά στην Πάτρα. Πάντως σε μια δήλωση του ύστερα από έναν αγώνα Ολυμπιακού- Παναχαϊκής 4-0, (1984) όπου ήταν από τους κορυφαίους, είχε πει: «Έπρεπε να κάτσω άλλα τρία χρόνια στον Ολυμπιακό».

ΕΡ. Όλοι οι παλιοί ποδοσφαιριστές τόνισαν τον άψογο χαρακτήρα του. Υπάρχουν και σήμερα στο ποδόσφαιρο ανάλογοι τέτοιου ήθους ποδοσφαιριστές;
ΑΠ. Κοιτάξτε, υπάρχουν εκατοντάδες ποδοσφαιριστές και φυσικά εκατοντάδες χαρακτήρες. Δε μπορούμε να μιλήσουμε γενικά. Αν εννοείτε ποδοσφαιριστές «φίρμες» κι εκεί θα έλεγα ότι εξαρτάται από τον παίκτη, δε μπορούμε να κρίνουμε κάποιον άνθρωπο αν δε τον ξέρουμε προσωπικά. Θα έλεγα όμως ότι σε γενικές γραμμές, οι παλαιοί παίκτες, ήταν πιο προσγειωμένοι, περισσότερο στιβαροί χαρακτήρες κι επειδή τα χρήματα έρχονταν πιο δύσκολα ήταν περισσότερο νοικοκύρηδες.

ΕΡ. Μου έκανε εντύπωση η γνώμη του Γιώργου Δεληκάρη. Είπε τα πιο μεστά λόγια. Με εκπλήσσει γιατί ο Δεληκάρης ήταν ο σταρ εκείνης της εποχής.
ΑΠ. Ο Δεληκάρης συμπαθούσε τον Δαβουρλή και από ότι μου είπε ο Δαρίβας τον θαύμαζε κιόλας. Ο Δαρίβας το είπε ξεκάθαρα: «Κοιτάξτε ο Δεληκάρης, ήταν ο μικρός και είχε συμπάθεια, αλλά τη δουλειά την έκανε ο Δαβουρλής. Ο Δαβουρλής ήταν ο μπαλαδόρος, να είμαστε σοβαροί. Θαυμάσιος παίκτης ο Δεληκάρης, αλλά τα δυο πόδια του Δαβουρλή, δεν τα είχε όχι ο Δεληκάρης αλλά κανένας Έλληνας παίκτης». Ο Δεληκάρης – μεγάλος παίκτης – δεν υπάρχει αμφιβολία ήταν ο σταρ του Ολυμπιακού αλλά όπως βλέπετε ο ίδιος ο (τρεις φορές) προπονητής του Ολυμπιακού, Γιώργος Δαρίβας, λέει τα πράγματα με το όνομα τους.

ΕΡ. Ο τίτλος του βιβλίου σας είναι «Κώστας Δαβουρλής, Ο Πελέ της Ευρώπης», «εκδόσεις Δρόμων». Είναι συμβολικός ο τίτλος ή δηλώνει κάτι κυριολεκτικά;
ΑΠ. «Πελέ» αποκάλεσε τον Δαβουρλή ο συμπαίκτης του στον Ολυμπιακό Μίλτον Βιέρα, ένας μεγάλος Ουρουγουανός διεθνής. Επίσης από μαρτυρίες, όταν ακόμα 14ετής έπαιζε στον Πανιώνιο Πατρών τον φωνάζανε, οι φίλαθλοι από την κερκίδα, «Πελέ». Πάντως, πιστέψτε με και επί της ουσίας, δεν αποτελεί υπερβολή μια τέτοια σύγκριση.

ΕΡ. Το βιβλίο σας περιέχει σπάνιο υλικό. Πόσα χρόνια κάνατε για να συλλέξετε το υλικό και να το γράψετε;
ΑΠ. Περίπου τέσσερα χρόνια.

ΕΡ. Ποια είναι η απήχηση των φιλάθλων για το βιβλίο σας;
ΑΠ. Σε όσους το έχουν διαβάσει παραπάνω από θετική. Δυστυχώς το βιβλίο κυκλοφόρησε με την έναρξη των capital controls, και παρόλη την χαμηλή τιμή του σε σχέση με τον όγκο του αλλά και την έρευνα που έγινε δεν είχε άμεσα μεγάλη ανταπόκριση. Παρόλα αυτά, αρχίζει σιγά-σιγά και κινείται.

ΕΡ. Την έκδοση του βιβλίου την διάβασα στην εφημερίδα Sportday. Έγραψε τίποτε άλλο καμία άλλη αθλητική εφημερίδα;
ΑΠ. Εκτός του Χρήστου Σωτηρακόπουλου στην Sportday, επίσης έγραψε ο Τάσος Σταθόπουλος στην εφημερίδα Πελοπόννησος, ένα μεγάλο άρθρο.
ΕΡ. Τι έχει μείνει από την εποχή που έπαιζε ο Κώστας Δαβουρλής;
ΑΠ. Λίγα πράγματα έχουν μείνει από τις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80. Δεν υπάρχουν πλέον τα ταλέντα του επιπέδου εκείνης της εποχής. Έχει χαθεί ο ρομαντισμός αλλά και το φαντεζί παιχνίδι. Όπως λέει εύστοχα ο Γιώργος Δέδες στο βιβλίο: «όποιος νέος φέρελπις παίκτης κλίνει καλά το ρήμα «τρέχω», χρίζεται ποδοσφαιριστής».

ΕΡ. Τι προσφέρουν τα βιβλία που αναφέρονται σε παλιές δόξες του ποδοσφαίρου;
ΑΠ. Ότι μπορεί να προσφέρει ένα βιβλίο που κάνει αναφορά σε έναν παλαιό παίκτη, που μέσα από αυτόν αντανακλά μια ολόκληρη εποχή, μνήμες, θύμησες, νοσταλγία. Αλλά θα έλεγα και γνώση για τους ποδοσφαιριστές εκείνους και τι αντιπροσώπευαν. Επίσης είναι χρήσιμο για όλους τους ερευνητές περασμένων ποδοσφαιρικών εποχών καθώς και για τους στατιστικολόγους.
ΕΡ. Τι αντιπροσωπεύει για εσάς το ποδοσφαιρικό όνομα Κώστας Δαβουρλής;
ΑΠ. Έναν ποδοσφαιρικό θρύλο. Ο πατέρας μου με «έκανε» Παναχαϊκή και το πρώτο όνομα που μου ανέφερε είναι Δαβουρλής. Ξέρετε, οι ήρωες της εφηβείας και της παιδικής ηλικίας δεν ξεχνιούνται ποτέ.

ΕΡ. Τι θα προτείνατε στους αναγνώστες που θα διαβάσουν το βιβλίο σας;
ΑΠ. Να το ευχαριστηθούν μέχρι τελευταίας σελίδας. Είναι ένα μαγικό ταξίδι στο χρόνο. Μέσα από τις αναλύσεις και τις συνομιλίες θα ξαναζήσουν, παλαιές ποδοσφαιρικές εποχές.